GÖNÜL GEL SENİNLE MUHABBET EDELİM
Gönül gel seninle muhabbet edelim
Araya kimseyi alma sevdiğim
Ya benim kimim var, kime yalvarayım
Kaldır kalbindeki karayı gönül
Dünyâ için gül benzini soldurma
Halden bilmeyene halin bildirme
Tabip olmayınca yaran sardırma
Azdırırsın bir gün yarayı gönül.
Solmazsa dünyâda güzeller solmaz
Bu dünyâ fanidir kimseye kalmaz
Yalan, dolan ile sofuluk olmaz
Mümin olan bekler berayı gönül.
Derviş Ali'm öğüt verir özüne
Gönül lutfeyledi kendi sözüne
Azrail konunca göğsün düzüne
Bekleme o zaman sırayı gönül.
(Bera= 1. Fazilet. 2. Seçkin olma vasfı)
Yöre: Erzincan:
Kaynak Kişi / Derleyen: Ali Ekber ÇİÇEK
