Ο Γιάννης Κούτρας, ένας από τους σπουδαιότερους Ελληνες τραγουδιστές, που στιγμάτισε με την ερμηνεία του στον «Σταυρό του Νότου» μια ολόκληρη γενιά, γιόρτασε τα 30 χρόνια του στην ελληνική δισκογραφία, τραγουδώντας με φίλους του σε μια μουσική παράσταση που έμεινε αξέχαστη στη μνήμη του κοινού αλλά και των ίδιων των συντελεστών της το Σεπτέμβριο του 2009 στο θέατρο Βράχων Βύρωνα.
Θάνος Μικρούτσικος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μανώλης Μητσιάς, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Χρήστος Θηβαίος, Γιώργος Ανδρέου, Παντελής Θαλασσινός, Μάνος Ξυδούς, Κώστας Μακεδόνας, Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Λάκης Παπαδόπουλος, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Μηλιώκας, Μίλτος Πασχαλίδης, Κώστας Θωμαΐδης, Γίώργος Μεράντζας, Αντώνης Τουρκογιώργης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Κώστας Λειβαδάς, Ρίτα Αντωνοπούλου, Γεωργία Γραμματικού, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Κίτρινα Ποδήλατα και Υπόγεια Ρεύματα, μοιράστηκαν εκείνη τη βραδιά τη σκηνή και τα τραγούδια τους με τον Γιάννη Κούτρα.
Εσμεράλδα.
Στίχοι:Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση : Γιάννης Κούτρας
Άλλες ερμηνείες . Γιώργος Νταλάρας
Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes
Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής
Ο παπαγάλος σου `στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς
Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το `πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές
