Sordum Kendime....! Hayatın Başındamı Yoksa Sonundamıyım diye? Döndüm Baktım... Ne Umutlarım Kalmış Elimde Nede O Büyük Hayallerim Karanlık Kuytu Köşelerdeymişim Aslında Yüzümde Gecmişten Kalan Acı Bi Gülümseme içimde Yarım Kalan Hayaller Var Şimdilerde Nereye Sürüklendim Nereye Sürükledi Beni Hayat Hani Gelecek, Hani Umutlar Hani Mutluluk, Huzur Nerde Peki Bu İsyan Bu İsyan Kime..? Hayatamı....! Belki Hayatın Acımasızlıgınadır, Belki Dünyanın Adaletsizligine Belki Dünüme, Bu Günüme Belki Olmayan Yarınımadır....i Aslında Bu İsyan Kendime Yaşayamadıgım Cocukluguma.... Yönünü Belirleyemedigim Hayatıma.... Gercekleştiremedigim Hayallerime... Başaramadıgım Umutlarıma.... Bana Yol Vermeyen Bu Dünyaya.... Ve Şimdilerde Anlıyorumki Umutların Hayallerin Tükendigi Hayat Işıgının Söndügü Artık Gitme Vaktinin Geldigi Dönüşü Olmayan Yollardaymışım....
