Sana elveda dedim kendime diyemedim
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Sana elveda dedim kendime diyemedim
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Seni içimde öldürdüm kabrin içimde
Seni dilimde öldürdüm kabrin nefesimde
Seni gözümde öldürdüm
Gözyaşımda yıkadım gözbebeğime gömdüm
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Şiir:
İnsanın içini acıtırmış aşk
Ben ayrılığın acısını sevdim
Anla ki bu acının sultanı sensin
Ve ben yenilgisinden zafer tadı alan
Aşk gazisiyim artık
Ey aşkın münafığı salma yüreğini fesada
Bakara yurdunda ateşten gözü kör olanlara benzeme
Sen sevmeyi bilmiyorsun diye
Aşka sırtımı dönmeyeceğim
Sen ayrılığın ikliminde büyüyen sevgili
Ben hasretin uçurumunda zincirini ısıran yaralı kurdum
Bir sözüm var gecenin ve gündüzün sahibine
Ve aşkın sahibine bir sözüm var
Bir yani hasret bir yanı ayrılık da olsa
Aşktan gelene eyvallah diyeceğim
Üçten dokuza yemin olsun ben hep seveceğim
Seni gözümde öldürdüm
Gözyaşımda yıkadım gözbebeğime gömdüm
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim gönlüme diyemedim
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim kendime diyemedim
Seni gömdüm ben öldüm
Seni gömdüm ben öldüm
Sana elveda dedim kendime diyemedim
Söz: Ganira Paşayeva
Müzik: Ahmet Şafak
