Yirmi yaşın altındakilerin bilemeyeceği
zamanlardan söz ediyorum size.
O vakitler montmartre; leylaklarını,
pencerelerimizin altına kadar asardı.
Bize yuva olan fakirhanemiz
beş para etmese de
tanıştığımız yerdi orası.
Ben açlıktan bağırırken,
sen çıplak poz veriyordun.
Bohem, Bohem
Mutluyuz demekti
Bohem, Bohem
Ancak iki günde bir yemekti.
Komşu kafelerde,
şöhreti bekleyen birkaç kişiydik..
Kazınan bir mide ve sefaletimize rağmen
inancımızı yitirmiyorduk.
Ve bazı bistrolarda
sıcak yemek karşılığında
bir tuval alıyor,
sobanın etrafında toplanıp
dizeler döktürüyorduk.
Bohem, Bohem.
"güzelsin" demekti
Bohem..Bohem.
Deha hepimizdeydi.
Çok zaman şövalemin önünde
bir göğüs çizgisinin,
bir kalça kıvrımının
desenlerini düzelterek,
beyaz geceler geçirirdim.
Ancak sabah olunca,
birer kafe-krem alıp otururduk.
Tükenmiş ama hoşnut,
birbirimizi sevmeli,
yaşamı sevmeliydik:
Bohem, Bohem
Yaş yirmi demekti
Bohem..Bohem
Hepimiz o zamanın havasına girmiştik.
Günlerden bir gün tesadüfen;
eski adresime yolum düştü.
Gençliğimi görmüş duvarları, yolları,
hiçbirini çıkaramadım.
Bir merdiven üstünden,
artık eser kalmamış atölyeyi aradım.
Yeni dekoruyla üzgün gibi geldi Montmartre
ve leylaklar ölmüş.
Bohem, Bohem
Gençtik, çılgındık.
Bohem, Bohem
Hiçbir şey ifade etmiyor artık.
✿◠‿◠)❤
